သီရိတို႔ ညီမ ႏွစ္ေယာက္က ငယ္ငယ္ ကတည္းက တြန္႔တြန္႔ တြန္႔တြန္႔ သြားတဲ့ အေကာင္ေတြဆို အရမ္းကို ႐ံြတာပါ။ အဲ႔ဒီထဲမွာမွ တီေကာင္ကို အ႐ံြဆံုးပါ … ႐ြံေတာ့ ေတြ႔မွာလည္း ေၾကာက္တာေပါ့ေနာ္။ အဲ႔ဒီ တီေကာင္ဆိုတဲ့ အေကာင္ကလည္း ႐ြံတယ္ဆိုတဲ့ လူမွ ေတြ႔ ေတြ႔တတ္ႏိုင္တယ္။ သီရိမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ မွာတုန္းကေတာ့ တီေကာင္ကို သိပ္မေတြ႔ရတတ္ပါဘူး။ မႏၱေလးမွာက အိမ္နားမွာ ေျမႀကီးလည္း မ႐ိွ ၊ မိုးကလည္း နည္းေတာ့ တစ္ႏွစ္တစ္ခါေတာင္ မေတြ႔ရတတ္ပါဘူး။ စကၤာပူေရာက္မွပဲ မိုး႐ြာလို႔ အျပင္ထြက္တိုင္း တီေကာင္နဲ႔ ေတြ႔တဲ့ ျပႆနာကို ေျဖ႐ွင္းေနရပါတယ္။
တစ္ရက္က ေက်ာင္းသြားခါနီး အျပင္မွာ မိုးေတြ သည္းႀကီးမည္းႀကီးကို ႐ြာေနတာပါ။ သီရိနဲ႔ အခန္းေဖာ္ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ေက်ာင္းခ်ိန္ တူေနတာမို႔ တူတူသြားျဖစ္ပါတယ္။ သီရိတို႔ အိမ္ကေန ဘတ္စ္ကား မွတ္တိုင္ကို ေရာက္ဖို႔ ေတာင္ကုန္းေပၚကေန ဆင္းရပါေသးတယ္။ ဆင္းသြားတဲ့ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ မွာလည္း ေဘးမွာ ျမက္ခင္းေတြ ႐ိွပါတယ္။ ဒီေတာ့ လမ္းတစ္ဝက္ေလာက္ ေရာက္ေတာ့ တြန္႔တြန္႔နဲ႔ တီေကာင္ကို ျမင္ပါေလေရာ။ ျမင္ေတာ့ ေၾကာက္လန္႔တၾကားနဲ႔ ခုန္လိုက္ရတာ … သူငယ္ခ်င္းက ေနာက္ကေန လိုက္လာတာပါ ( လမ္းက က်ဥ္းေတာ့ ထီးနဲ႔ဆို ၂ေယာက္ ယွဥ္ေလွ်ာက္လို႔ မရဘူးေလ ) ။
ႏွစ္ေယာက္ ယွဥ္ေလွ်ာက္လို႔ ရတဲ့ေနရာေလာက္ ေရာက္ေတာ့ သီရိက ေျပာတာေပါ့… “႐ြံစရာႀကီးေနာ္” ဆိုေတာ့ သူက “ဘာကိုလဲ” တဲ့။ “ဟင္…တီေကာင္ေလ မေတြ႔ဘူးလား” ဆိုေတာ့ “မေတြ႔ပါဘူး”တဲ့။ အမေလး ကံဆိုး လိုက္တဲ့ ငါေနာ္လို႔ စိတ္ထဲက ေတြးလိုက္ မိပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခါလည္း အဲ႔ဒီ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ပါပဲ Orchard ကိုသြားၾကတာ… ျမန္မာႏိုင္ငံ ျပန္ဖို႔ အတြက္ Myanmar Embassy ကို သြားၾကတာပါ။ အဲ႔ဒီေန႔ကလည္း မိုး႐ြာထားပါတယ္ … လမ္းေလွ်ာက္ေနတုန္း သီရိေလွ်ာက္ေနတဲ့ တည့္တည့္မွာ တီေကာင္ အႀကီးႀကီးပါ။ သူငယ္ခ်င္းက မျမင္ေသးဘူး … သီရိက ျမင္တာပါ။ ေတာ္ေသးတာေပါ့ ျမင္လို႔ မျမင္ရင္ တက္နင္းမိၿပီ ေသခ်ာတယ္။ တက္မ်ား နင္းမိလို႔ကေတာ့ မေတြးရဲစရာ။
ၾကည့္ရတာ တီေကာင္ အရမ္း႐ြံတတ္တဲ့ သီရိနဲ႔ တီေကာင္နဲ႔က ေရစက္ပါတယ္ ထင္တယ္။ အခုရက္ပိုင္းမွာ ခဏ ခဏကို ေတြ႔ေနတာပါ.. စိတ္ညစ္ဖို႔ ေကာင္းပါဘိ။
တစ္ရက္က ေက်ာင္းသြားခါနီး အျပင္မွာ မိုးေတြ သည္းႀကီးမည္းႀကီးကို ႐ြာေနတာပါ။ သီရိနဲ႔ အခန္းေဖာ္ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ေက်ာင္းခ်ိန္ တူေနတာမို႔ တူတူသြားျဖစ္ပါတယ္။ သီရိတို႔ အိမ္ကေန ဘတ္စ္ကား မွတ္တိုင္ကို ေရာက္ဖို႔ ေတာင္ကုန္းေပၚကေန ဆင္းရပါေသးတယ္။ ဆင္းသြားတဲ့ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ မွာလည္း ေဘးမွာ ျမက္ခင္းေတြ ႐ိွပါတယ္။ ဒီေတာ့ လမ္းတစ္ဝက္ေလာက္ ေရာက္ေတာ့ တြန္႔တြန္႔နဲ႔ တီေကာင္ကို ျမင္ပါေလေရာ။ ျမင္ေတာ့ ေၾကာက္လန္႔တၾကားနဲ႔ ခုန္လိုက္ရတာ … သူငယ္ခ်င္းက ေနာက္ကေန လိုက္လာတာပါ ( လမ္းက က်ဥ္းေတာ့ ထီးနဲ႔ဆို ၂ေယာက္ ယွဥ္ေလွ်ာက္လို႔ မရဘူးေလ ) ။
ႏွစ္ေယာက္ ယွဥ္ေလွ်ာက္လို႔ ရတဲ့ေနရာေလာက္ ေရာက္ေတာ့ သီရိက ေျပာတာေပါ့… “႐ြံစရာႀကီးေနာ္” ဆိုေတာ့ သူက “ဘာကိုလဲ” တဲ့။ “ဟင္…တီေကာင္ေလ မေတြ႔ဘူးလား” ဆိုေတာ့ “မေတြ႔ပါဘူး”တဲ့။ အမေလး ကံဆိုး လိုက္တဲ့ ငါေနာ္လို႔ စိတ္ထဲက ေတြးလိုက္ မိပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခါလည္း အဲ႔ဒီ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ပါပဲ Orchard ကိုသြားၾကတာ… ျမန္မာႏိုင္ငံ ျပန္ဖို႔ အတြက္ Myanmar Embassy ကို သြားၾကတာပါ။ အဲ႔ဒီေန႔ကလည္း မိုး႐ြာထားပါတယ္ … လမ္းေလွ်ာက္ေနတုန္း သီရိေလွ်ာက္ေနတဲ့ တည့္တည့္မွာ တီေကာင္ အႀကီးႀကီးပါ။ သူငယ္ခ်င္းက မျမင္ေသးဘူး … သီရိက ျမင္တာပါ။ ေတာ္ေသးတာေပါ့ ျမင္လို႔ မျမင္ရင္ တက္နင္းမိၿပီ ေသခ်ာတယ္။ တက္မ်ား နင္းမိလို႔ကေတာ့ မေတြးရဲစရာ။
ၾကည့္ရတာ တီေကာင္ အရမ္း႐ြံတတ္တဲ့ သီရိနဲ႔ တီေကာင္နဲ႔က ေရစက္ပါတယ္ ထင္တယ္။ အခုရက္ပိုင္းမွာ ခဏ ခဏကို ေတြ႔ေနတာပါ.. စိတ္ညစ္ဖို႔ ေကာင္းပါဘိ။
No comments:
Post a Comment