Tuesday, November 18, 2008

လြမ္းေမာစရာ အထက္တန္း ေက်ာင္းသား ဘဝ

အခုတေလာ စာကမ်ားပါတယ္ ဆိုမွပဲ လုပ္ခ်င္စိတ္က မ႐ိွ။ ဘေလာ့ပဲ ေရးခ်င္ေနသည္။ ဒီေန႔ေတာ့ ငယ္ငယ္က အထက္တန္းေက်ာင္းမွာ ဆိုးခဲ့တာေတြကို ေရးခ်င္ပါတယ္။ သီရိတို႔ ေမာင္ႏွမေတြ အားလံုးက သူငယ္တန္းကေန ၁၀တန္းေအာင္တဲ့ အထိ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္း ထဲမွာပဲ တက္ခဲ့တာဆိုေတာ့ ေက်ာင္းက ဆရာမေတြနဲ႔လည္း အကုန္သိ.. ေမေမကလည္း ေက်ာင္းက အမႈေဆာင္ထဲပါေတာ့ ပိုဆိုး။ ဟိုးငယ္ငယ္ ကတည္းကေန ၈တန္း အထိေတာ့ နာမည္ ေကာင္းရပါတယ္ လိမၼာတယ္ေပါ့.. အဲ.. ၉တန္းလည္း ေရာက္ေရာ.. ႐ုံးခန္းေရာက္ တာလည္း ခဏခဏ.. ဒဏ္ေပးခံ ရတာလည္း ဘယ္ႏွခါမွန္း မသိ။ တကယ္ေတာ့ သီရိတို႔က ဆိုးတာ မဟုတ္ပါဘူး.. သီရိတို႔ အတန္းပိုင္က ဆိုးတာ.. နာမည္ႀကီး။ သူ႔အတန္း ေရာက္ရင္ ဘယ္ေလာက္ လိမၼာတဲ့ သူျဖစ္ျဖစ္ ဆိုးသြားတာခ်ည္းပဲ။ သူကဆိုးေတာ့ ေက်ာင္းသား ေတြကလည္း သူ႔ကို အ႐ဲြ႕တိုက္ၾက။

ဘယ္ေလာက္ထိ ဆိုးလည္း ဆိုရင္ သူလိုက္႐ိုက္ရင္ ေက်ာင္းသားေတြက အခန္းပတ္ေျပးၾကတယ္။ သူက ဝေတာ့ မလိုက္ႏိုင္ဘူးေလ။ တစ္ခါတစ္ေလဆို ေက်ာင္းသားေတြက သူ႔ေသာက္ဖို႔ ဝယ္ထားတဲ့ လက္ဖက္ရည္ေတြ ခိုးေသာက္ၾက.. ၿပီးေတာ့ လက္ဖက္ရည္ အစား ေရေတြေရာ။ တစ္ခါကေတာ့ သူ သီရိတို႔ သူငယ္ခ်င္း အဖဲြ႕ကို ေတာ္ေတာ္ ေဒါခီးသြားပါတယ္။ က်ဴ႐ွင္တစ္ခုက စာေမးပဲြ႐ိွလို႔ အဖဲြ႕လိုက္ ေက်ာင္းပ်က္ၾကတာေလ။ အဲ.. ခြင့္မဲ့ ပ်က္တာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ခြင့္တိုင္ၿပီးမွ ပ်က္တာကို သူက ရန္လုပ္တယ္ေလ (အဲ့ က်ဴ႐ွင္က သူသင္တဲ့ ဘာသာ မို႔လုိ႔ပါ)။ ဒါနဲ႔ ေနာက္ေန႔ ေက်ာင္းလာလာခ်င္း ေက်ာင္းပ်က္တဲ့သူ အားလံုးကို မတ္တပ္ရပ္ခိုင္း ၊ ေနာက္ၿပီး နင္တို႔အားလံုး ေနာက္တစ္ခါ ေက်ာင္းမပ်က္ပါဘူး ဆိုတဲ့ ဝန္ခံလက္မွတ္ ထိုးရမယ္တဲ့။

အဲ့ဒီမွာ သီရိသူငယ္ခ်င္း (အတန္းပိုင္ မ်က္မုန္း အက်ဳိးဆံုးသူပါ) တစ္ေယာက္က ဆရာမ အဲ့လိုေတာ့ လက္မွတ္ မထိုးႏိုင္ဘူး ဆိုၿပီး ေျပာပါေလေရာ။ ေနမေကာင္းရင္ ဘယ္လုိလုပ္မလဲတဲ့.. ေနမေကာင္းရင္လည္း ေက်ာင္းလာ ရမွာလား ဆိုၿပီး ေျပာေတာ့ အတန္းပိုင္ ေပါက္ကြဲ သြားပါတယ္။ လာ.. နင္တို႔ အားလံုးလိုက္ခဲ့.. ႐ံုးခန္းသြားမယ္ ဆိုၿပီး ေက်ာင္းအုပ္ဆီ ပါသြားပါေလေရာ (ေက်ာင္းအုပ္နဲ႔ သူနဲ႔က ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြပါ)။ ႐ံုးခန္းကို အေယာက္ ၂၀ေလာက္ ပါသြားတာပါ။ အုပ္စုလိုက္ႀကီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ၿပံဳးစိၿပံဳးစိနဲ႔ ပါသြားၾကတာပါ။ တစ္ေယာက္မွလည္း စိတ္ညစ္ မေနပါဘူး.. အားလံုးက အတန္းပိုင္ႀကီးကို ၾကည့္ၿပီး ရီခ်င္ေန ၾကတာပါ။ ေနာက္ေတာ့ ေက်ာင္းအုပ္က ခြင့္စာ႐ြက္ေတြကို ၾကည့္ၿပီး ခြင့္ရက္ အမ်ားဆံုးသူ ၅ေယာက္ကို မိဘေခၚပါတယ္။ သီရိဝင္းထုိက္ တို႔က ေ႐ွ႕ဆံုးကေပါ့။

ေနာက္ေန႔ မိဘေတြေခၚလာေတာ့ ေက်ာင္းသားမိဘေတြ အားလံုးက ေက်ာင္းအုပ္နဲ႔ အသိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ အဲ့ဒီေတာ့ ေက်ာင္းအုပ္ ခမ်ာလည္း ဆူရအခက္ ၊ ေအာ္ရအခက္ ၊ ႐ိုက္ရအခက္ပါ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ “ေနာက္ေက်ာင္း မပ်က္ေတာ့ပါဘူး” ဆိုတဲ့ စာေၾကာင္းကို ၅ေယာက္ၿပိဳင္တူ ၅ခါေအာ္ခိုင္းၿပီး ျပန္လႊတ္လုိက္ပါတယ္။ အေတာ္ေလးကို ရီခ်င္စရာပါ.. ႐ိုက္သာခံ ရရင္ေတာ့ အဲ့လိုရီႏိုင္မယ္ မထင္ပါဘူး။ သီရိတို႔ ေက်ာင္းက အ႐ိုက္ၾကမ္းတဲ့ ေနရာမွာ နာမည္ႀကီးပါ။ ဘယ္သူ႔ကို ဖက္ၿပီး အ႐ိုက္ခံခ်င္လဲ.. နႏၵာလိႈင္လား ခုိင္သင္းၾကည္လား.. ဟဲ.. အဲ့ဒါ ေက်ာင္းက တိုင္လံုးႀကီးေတြကို နာမည္ေပးထားတာပါ။ ေက်ာင္းသားကို တိုင္ဖက္ခိုင္းၿပီး ေနာက္ကေန ဆရာက သူ႔အရပ္ထက္ ႐ွည္တဲ့ ႀကိမ္လံုးနဲ႔ အားကုန္ ေဆာ္တာပါ။ သီရိ အကုိေတြဆို ခဏရင္း အေဆာ္ခံေနက်။

အဲ့ဒီအတန္းပိုင္နဲ႔ သီရိနဲ႔က တစ္ရပ္ကြက္ထဲ ေနတာပါ။ အေမတို႔နဲ႔က ဟိုးအရင္ကတည္းက အသိ.. အတန္းပိုင္က တစ္ခါတစ္ေလ အိမ္ထိလိုက္ၿပီး တိုင္တာပါ။ ဟီး.. အေမတို႔ကလည္း အဲ့ဒီဆရာမ အေၾကာင္း သိၿပီးသား ဆိုေတာ့ ေအးေဆးပါ။ တစ္ခါကလည္း သူလုပ္တာနဲ႔ သီရိသူငယ္ခ်င္း ႏွလံုးေရာဂါသည္ ေရာဂါေဖာက္လို႔ သူ႔အိမ္က ခ်က္ခ်င္းလိုက္လာၿပီး ေဆး႐ံုပို႔ လိုက္ရတဲ့ အျဖစ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္ ကစၿပီး သူလည္း သိပ္မေျပာရဲ ေတာ့ပါဘူး။ ေက်ာင္းအုပ္က သူ႔ကို ေခၚၿပီး ႀကိမ္းလုိက္တာေလ။ ေနာက္ဆံုး ေက်ာင္းပိတ္ခါနီး ဆရာကန္ေတာ့ပြဲ မွာေတာင္ ျပႆနာက တက္ေသး။ သီရိတို႔ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေတြ စုၿပီး ဆရာ ဆရာမေတြ အားလံုးကို ညီတူညီမွ် ကန္ေတာ့တာကို တစ္ျခား ဆရာေတြကို ေလွ်ာ့ကန္ေတာ့ဖို႔ ေျပာတာပါ(သူ႔ကို ပိုၿပီး အေရးေပး ေစခ်င္တာပါ)။ တကယ္ကို ေတြ႔ဖူးသမွ်ထဲမွာ အဆိုးဆံုး ဆရာပါပဲ။ စိတ္ထား မေကာင္းတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘယ္လိုေျပာရ မွန္းလည္း မသိပါဘူး။

ငယ္ငယ္တုန္းက အေၾကာင္းေတြ ေတြးလိုက္ရင္ေတာ့ ရီခ်င္စရာေတြခ်ည္းပါပဲ။ Bigbag သီခ်င္းထဲကလိုေပါ့.. အတိတ္ကို ျပန္စဥ္းစားရင္ ႐ုပ္႐ွင္ၾကည့္ရ သလိုပဲ ဆိုတာ အေတာ္မွန္တာပါ။ ဒီအေၾကာင္းေရးေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ သီရိတို႔ ေက်ာင္းႀကီးနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ.. ဆရာမရဲ႕ ပံုရိပ္ေတြကို ျပန္ၿပီး ျမင္ေယာင္လာမိပါတယ္။ လြမ္းစရာေကာင္းတဲ့.. တစ္ခ်ိန္က ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးရယ္.. ငါဘယ္အခ်ိန္ နင့္ဆီ လာလည္ႏုိင္မလဲလို႔ ေတြးရင္း.. စာက်က္ရပါဦးမည္။ ေတာ္ေသးၿပီ။

Monday, November 17, 2008

ရထားႏွင့္ ခရီးတစ္ေခါက္

စကၤာပူက ရထားေတြကို တစ္ခါတစ္ေလ အရမ္းၾကာတယ္လို႔ ေတြးမိတယ္... တစ္ေနရာရာ ေရာက္ဖို႔ သြားေနတာ အၾကာႀကီးပဲလို႔ စိတ္ထဲထင္မိတာ တကယ္က ခရီးက ေဝးတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ဆို အဲ့လို ဘယ္ေတာ့မွ ထင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီတစ္ေခါက္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ျပန္ေတာ့ ရန္ကုန္က မႏၱေလး အျပန္မွာေတာ့ ေလယာဥ္စီးတယ္။ မႏၱေလးကေန ရန္ကုန္ကို ျပန္ေတာ့ ရထားစီးခ်င္တာနဲ႔ ရထားနဲ႔ ျပန္တာေပါ့ (မြန္သီရဲ႕ မႏၱေလး-ကသာ လမ္းမွာ ရထားေပၚက လွမ္း႐ိုက္ထားတဲ့ ဓာတ္ပံုေတြေၾကာင့္လည္း ပါပါတယ္)။

ရထားက ၉း၄၅မိနစ္မွာ ထြက္တာပါ။ ထြက္တာကေတာ့ အခ်ိန္မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရထားေပၚတက္တက္ခ်င္း ခံစားလိုက္ရတာကေတာ့ ရထားႀကီးက စုတ္လိုက္တာလို႔။ အရင္က ရထားေတြကမွ ေကာင္းပါေသးတယ္။ အခုဟာက တ႐ုတ္ကပို႔လိုက္တဲ့ ရထားအသစ္ႀကီးဆိုပဲ။ ရထားတစ္စီးလံုး ၾကည့္ၾကည့္... သစ္တဲ့ေနရာဆိုလို႔ တစ္ေနရာမွကို မ႐ိွတာ။ တ႐ုတ္ျပည္မွာ စုတ္လြန္းလို႔ ဘယ္သူမွ မစီးေတာ့တဲ့ ရထားေတြကို ပို႔လိုက္တာပဲ ျဖစ္မွာပါ။ အဲကြန္းေလး တီဗီြေလးေတာင္ မပါ႐ွာပါဘူး။ စထြက္တုန္းကေတာ့ နည္းနည္း ျမန္႐ွာ သလိုလုိပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ အဲ့လိုျမန္တာ နာရီပိုင္းေလာက္ပဲ ႐ိွပါေသးတယ္ .. အ႐ိွန္က ေႏွးသြားလိုက္ ဟိုမွာ ရပ္လိုက္ ဒီမွာ ရပ္လိုက္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ကို စိတ္ကုန္ဖို႔ ေကာင္းတာပါ။ အခုလည္း ရထားေပၚမွာ အရမ္းကို ပ်င္းေနတာနဲ႔ စက္ဖြင့္ၿပီး ႐ိုက္ေနတာပါ။

ဆိုးတာက ပ်ဥ္းမနားမွာ အင္း.. ေနျပည္ေတာ္လုိ႔ပဲ ေခၚေခၚေပါ့ေနာ္... ဆိုကေရးတီး ၿပိဳင္မယ့္သူေတြပါေတာ့ ဗိုလ္မွဴးက လာႀကိဳပါတယ္။ ရထားက ဗိုလ္မွဴး အိပ္ရာထမယ့္ အခ်ိန္နဲ႔ ကြက္တိ ဝင္ႏိုင္ေအာင္ တစ္လမ္းလံုး ျဖည္းျဖည္း ေမာင္းလာတာပါ။ စဥ္းစား ၾကည့္ၾကပါ.. စီးလာတဲ့ ခရီးသြားေတြရဲ႕ အခ်ိန္ေတြကိုမွ အားမနာ။ သူတို႔ဆင္းတာကလည္း အၾကာႀကီးပါ။ ေနာက္ၿပီး ပ်ဥ္းမနားၿမိဳ႕ထဲမွာဆို ရထားက အျမန္ မေမာင္းရဘူးလား မသိပါဘူး.. တကယ့္ကို လိပ္ႏႈန္းနဲ႔ ေမာင္းေနတာပါ။ သူ႔ဟာသူ ေႏွးတာက ကိစၥမ႐ိွဘူး .. ကိစၥ႐ိွတာက ရပ္ရင္ ဒါမွမဟုတ္ ေႏွးေႏွးေလး ေမာင္းရင္ အိမ္သာက အရမ္း နံတာပါပဲ။ ေနာက္ဆို ဘယ္ေတာ့မွ ရထားမစီး ေတာ့ပါဘူး။ အခ်ိန္ကုန္ လူပန္း စိတ္ဆင္းရဲ ပ်င္းလို႔က ေသေတာ့မယ္။ ဒါေတာင္ ရထားလက္မွတ္က ၃ရက္ႀကိဳဝယ္တာ မရလို႔ အတြင္းလူနဲ႔ ဝယ္ခိုင္းရတဲ့ အျဖစ္ပါ။

စဥ္းစားသာ ၾကည့္ၾကပါ... ဒီလို ရထားစုတ္ႀကီးကိုေတာင္ အလုအယက္စီးေနရတဲ့ ကၽြန္မတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံက လူေတြ သနားစရာပါ။ ကၽြန္မစီးတာက အထက္တန္းမို႔ ေတာ္ပါေသးတယ္.. ေတာ္ေသးတယ္ဆုိေပမယ့္လည္း ေတာ္ေတာ္ကို မသန္႔တာပါ။ ႐ိုး႐ိုးတန္းမ်ားဆို ဘယ္လိုမ်ားေနမလဲလို႔ စဥ္းစားမိပါတယ္။ ေမေမကေတာ့ ကားပဲ ႀကိဳက္တယ္တဲ့.. မနက္လင္းရင္ ရန္ကုန္ေရာက္လို႔တဲ့။ ဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္.. ဒါေပမယ့္ ကားက စီးရတာ ေတာ္ေတာ္ က်ဥ္းက်ပ္ပါတယ္။ အေကာင္းဆံုး ကေတာ့ ေလယာဥ္ပါပဲ.. ၁နာရီဆို ေရာက္ၿပီ။ ေကာ္ဖီနဲ႔ မုန္႔နဲ႔လည္း ေကၽြးေသးတယ္.. ေအးေဆးပဲ။ အိမ္ကကားနဲ႔ သြားရင္လည္း ဒုကၡ ေရာက္တာက အိမ္သာသြား ရတာပါပဲ။ လမ္းမွာ အိမ္သာ သြားခ်င္ၿပီဆို ဆိုင္ေသးေသး ေလးျဖစ္ျဖစ္ နည္းနည္းႀကီး တာျဖစ္ျဖစ္ အိမ္သာက မသန္႔တာ မ်ားပါတယ္။

ကဲ.. ရထားကိစၥ ျပန္ဆက္ လုိက္ဦးမယ္။ အဲ.. အခုေတာ့ နည္းနည္း ျပန္ျမန္လာပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ေတာင္ငူေတာင္ မေရာက္ ေသးပါဘူး... ရန္ကုန္ကို ဘယ္အခ်ိန္မွ ေရာက္ပါ့မလဲ မသိဘူး။ မေန႔ည ကတည္းက ခုခ်ိန္ထိ ေရဆို ၂လုတ္ပဲ ေသာက္ရ ပါေသးတယ္။ ႐ွဴေပါက္ ခ်င္မွာစိုးလို႔ ေရမေသာက္ ရဲတာပါ။ အိမ္သာသြားရမွာ အေတာ္ကို ဝန္ေလးစရာ ေကာင္းပါတယ္။ ေျပာတုန္းဆိုတုန္း အ႐ိွန္က ေႏွးသြားျပန္ပါၿပီ။ စိတ္တိုလာၿပီေနာ္.. တစ္နာရီ တစ္မိုင္ႏႈန္းနဲ႔မ်ား သြားေနသလား မသိဘူး။ အဲ့လိုေတာ့ မျဖစ္ေကာင္းပါဘူး .. အဲ့လုိသာဆို နာရီ ၄၀၀ေက်ာ္ေလာက္ ၾကာသြားမွာ ေပါ့ေနာ္။ ဒါေပမယ့္ ရထားႀကီးကိုေတာ့ နာမည္ေျပာင္း ေပးခ်င္ပါတယ္ ... အေႏွးရထားလို႔။ ေႏွးသြားျပန္ၿပီ.. ရပ္ဦးမွာလား မသိပါဘူး... စိတ္ကုန္ပါတယ္။

အေပၚမွာ ေရးထားတာ ေတြကေတာ့ ရထားေပၚမွာ စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ ေရးခဲ့တာေတြပါ။ ကၽြန္မ အဲ့ဒီရထားေပၚမွာ နာရီ ၂၀ ေက်ာ္ေအာင္ ေနခဲ့ရပါတယ္။ ညေန ၆နာရီေလာက္မွ ရန္ကုန္ကို ေရာက္တာပါ။ ျပန္ေတြး ၾကည့္တိုင္းလည္း စိတ္ညစ္ပါတယ္။

မိုးသည္းတဲ့ ေန႔တစ္ေန႔

ဒီေန႔ မနက္မိုးလင္းေတာ့ ေနမသာ မိုးမအံု႔ အေျခအေနေလးပါ။ ေရခ်ဳိးၿပီး ေက်ာင္းသြားဖို႔ ထြက္လာေတာ့လည္း ရာသီဥတုက သာသာယာယာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ေက်ာင္းလည္း ေရာက္ေရာ.. မိုးေတြက ေတာ္ေတာ္ေလး အံု႔ေနပါတယ္။ အိမ္သာထဲ ခဏဝင္ၿပီး ထြက္လာေတာ့ မိုးေတြ႐ြာေနပါၿပီ။ ဪ.. စကၤာပူရယ္.. အေျပာင္းအလဲ ျမန္ပါေပ့။ ေက်ာင္းမွာ project လုပ္ဖို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ခ်ိန္းထားတာပါ။ ခ်ိန္းထားတဲ့ သူေတြကလည္း မေရာက္ေသးဘူး ဆိုေတာ့ lab ထဲလည္း တစ္ေယာက္ထဲ သြားမေနခ်င္တာနဲ႔ စာသင္ေဆာင္ တစ္ခုေအာက္မွာ တစ္ေယာက္တည္း သြားထုိင္ေနပါတယ္။ ခဏၾကာေတာ့မွ သူငယ္ခ်င္း ၂ေယာက္ ေရာက္ေနမွန္း သိတာနဲ႔ သူတို႔ဆီ သြားလိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ထမင္းစားခ်ိန္ ေရာက္တာနဲ႔ food court ကို သြားၿပီး ထမင္းစား.. မိုးကလည္း သည္းႀကီး မည္းႀကီး ႐ြာေနတုန္းပါပဲ။ ထမင္းစားၿပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာ ပိုၿပီး သည္းလာပါတယ္.. ေလေတြပါ တိုက္လာတယ္။ အိုး.. ခ်မ္းၿပီေပါ့ SALC ေအာက္မွာဆိုေတာ့.. အဲ့ဒီေနရာက ေက်ာင္းသားေတြ စာလုပ္ဖို႔ ဒါမွမဟုတ္ ထမင္းစားဖို႔ လုပ္ေပးထားတဲ့ ေနရာပါ။ တဖက္က ေဘာလံုးကြင္းနဲ႔ ဆက္ေနၿပီး ေလဟာျပင္ဆိုေတာ့ မိုး႐ြာၿပီး ေလတိုက္ရင္ အေတာ္ေလး ခ်မ္းပါတယ္။ ဒါနဲ႔ မနက္ကတည္းက ေသာက္ခ်င္ေပမယ့္ ရင္တုန္မွာစိုးလို႔ မေသာက္ခဲ့ရတဲ့ ေကာ္ဖီကို သြားသတိရမိပါတယ္။ အဲ့လို မေသာက္ခဲ့တဲ့ ၾကားကကို ရင္ကတုန္ေန ပါေသးတယ္။ ဒီလိုဆိုေတာ့လည္း ေျဖေဆးေပးတဲ့ အေနနဲ႔ ေကာ္ဖီပဲ ျပန္ေသာက္ ေပးလိုက္ပါတယ္ (သိတယ္မလား တ႐ုတ္ကားေတြ ထဲကလို အဆိပ္ကို အဆိပ္နဲ႔ ျပန္ေျဖသလိုေပါ့)။ မိုးေအးေအးေလးမွာ ေကာ္ဖီေလး တစ္ခြက္နဲ႔ အရမ္းကို အရသာ ႐ိွပါတယ္။ တိတ္ဆိတ္မႈေလးသာ ထပ္ျဖည့္ေပးလိုက္ရင္ ပိုၿပီး ျပည့္စံုသြားမွာပါ။

Sunday, November 16, 2008

လူေတြ ေျပာၾကလြန္းေသာ အခ်စ္အေၾကာင္း

အခ်စ္.. အခ်စ္.. အခ်စ္.. လူတိုင္းလိုလို ေျပာေနၾကေသာ အခ်စ္။ ကၽြန္မ မသိေသးေသာ အခ်စ္။ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ႐ိွတဲ့လူတိုင္းလိုလိုက အခ်စ္အေၾကာင္း ေျပာေနၾကေတာ့ နည္းနည္းေတာင္ စိတ္ဝင္စား သလိုလို ျဖစ္လာတယ္။ အဓိပၸာယ္ဖြင့္လို႔ မရတဲ့ အခ်စ္ကို လူေတြက အမ်ဳိးမ်ဳိး အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ၾကတယ္။ သီရိကေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာကို အခ်စ္လို႔ပဲ ျမင္ပါတယ္။ အခ်စ္ဆိုတာ အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ဖို႔မဟုတ္ဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။ ဒီလိုပါပဲ.. လူေတြက မလိုတဲ့ အပိုေတြကို လုပ္ေနၾကတာပါပဲ။

သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကေျပာတယ္..If you can see an imperfect man as perfect, then you are in love for sure. ဒီစာေၾကာင္းေလးကိုေတာ့ သေဘာက်ပါတယ္။ တကယ္ခ်စ္ၿပီဆိုရင္ေတာ့ အဲ့ဒီလိုပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္.. “အခ်စ္မွာ မ်က္စိမ႐ိွဘူး” ဆိုသလိုေပါ့။ ေျပာရရင္ေတာ့ အခ်စ္မွာ မ်က္စိတင္ မကပါဘူး.. ဦးေႏွာက္လည္း မ႐ိွပါဘူး။ လူေတြက အခ်စ္နဲ႔ ပက္သက္လာရင္ ႐ူး႐ူးမိုက္မိုက္ ေလွ်ာက္လုပ္တတ္ ၾကပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း စဥ္းစားမိပါတယ္ လူေတြက ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာေတြ ေလွ်ာက္လုပ္ၿပီး အခ်စ္ကိုမ်ား လႊဲခ်ၾကသလားလို႔။

သီရိကေတာ့ မခ်စ္တတ္ ေသးလို႔ပဲလား မသိဘူး.. အခ်စ္ေၾကာင့္ ႐ူးသြပ္ၾက တာေတြကို တကယ္ကို လက္မခံႏိုင္ပါဘူး။ ေနာက္ၿပီး Forever Love ဆိုတာလည္း သီခ်င္းေတြ ကဗ်ာေတြ ဝတၳဳေတြ ထဲမွာပဲ ႐ိွတဲ့အရာ မ်ားလားလို႔။ အျပင္မွာေတာ့ တစ္ခါမွ မျမင္ဘူးေသးပါဘူး။ အျပင္မွာ ျမင္ဖူးတာေတြကေတာ့ သစၥာေဖာက္မႈနဲ႔ အသဲကြဲမႈေတြပါပဲ။ လက္ထပ္ၿပီးသားသူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဆီက ၾကားရတာေတြကေတာ့ မေကာင္းတာေတြခ်ည္းပါပဲ။ ကေလးေၾကာင့္မို႔သာ ဆက္ေပါင္းေနရတာတို႔ ၊ နာမည္ပ်က္မွာစိုးလို႔ မကြဲတာတို႔ ၊ ကဲြမထူး မကဲြမထူးမို႔ သည္းခံေနၾကတာတို႔.. အို.. စံုေနတာပါပဲ။ ဒီလိုဆိုေတာ့ သူတို႔ေတြက မခ်စ္ပဲ လက္ထပ္ခဲ့ၾကတာလား ဆိုေတာ့လည္း မဟုတ္ျပန္ပါဘူး။ ခ်စ္လြန္းလို႔ တူတူေနခ်င္ပါတယ္ ဆိုၿပီးမွ လက္ထပ္ခဲ့ၾကတာပါ။ ပထမတစ္ႏွစ္ေလာက္ကေတာ့ ေကာင္းၾကပါေသးတယ္.. သြားအတူ.. လာအတူ.. စားအတူ။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ေတာ့ ဘာျဖစ္သြားၾကတာလဲ.. အခ်စ္ဆိုတာက ကုန္သြားတတ္တဲ့ အရာမ်ဳိးမ်ားလား ..

လက္ထပ္ၿပီးသား သူေတြပဲ ျပႆနာတက္ ၾကတာလားဆိုေတာ့ မဟုတ္ျပန္ပါဘူး။ လက္မထပ္ရေသးတဲ့ သူေတြမွာလည္း ျပႆနာက ႐ိွတာပါပဲ။ ေယာက်္ားေတြကပဲ မေကာင္းတာလား မိန္းကေလးေတြပဲ ဆိုးတာလား.. ႀကံဳဖူးတဲ့ case ေတြကေတာ့ ေယာက်္ားေတြ မေကာင္းတာပါ။ အဲ.. ေနာက္တစ္ဖက္က မိန္းကေလး ဆိုးတာလည္း ပါတာေပါ့ေနာ္။ ေတြ႔ဖူးတဲ့ စံုတဲြတစ္တဲြပါ။ ေကာင္ေလးက မေခ်ာပါဘူး.. သူရထားတဲ့ ေကာင္မေလးက ေတာ္ေတာ္လွပါတယ္.. သူ႔ကို ႀကိဳက္တဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ တဲြတာ ၂ႏွစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ေကာင္ေလးဘက္က တျဖည္းျဖည္း ေဖာက္လာပါတယ္။ သူ႔ကို တျခားေကာင္မေလး တစ္ေယာက္က အီစီကလီလုပ္ေတာ့ မခံႏုိင္ပဲ ဟိုေကာင္မေလးဘက္ ပါသြားပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ သူတို႔ ၂ ေယာက္ ျပတ္သြားပါတယ္။ ျပတ္သြားၿပီးေတာ့မွ ပထမရည္းစားကို ျပန္ဆက္ပါတယ္.. အခ်စ္ဆိုတာ မ႐ိွေတာ့မွ သိတတ္တဲ့ အရာမ်ဳိးလား..

ကဲ.. ေရးတာလည္း နည္းနည္း ႐ွည္သြားၿပီဆိုေတာ့ တစ္ခန္းရပ္ပါဦးမည္။