ရထားႏွင့္ ခရီးတစ္ေခါက္

စကၤာပူက ရထားေတြကို တစ္ခါတစ္ေလ အရမ္းၾကာတယ္လို႔ ေတြးမိတယ္... တစ္ေနရာရာ ေရာက္ဖို႔ သြားေနတာ အၾကာႀကီးပဲလို႔ စိတ္ထဲထင္မိတာ တကယ္က ခရီးက ေဝးတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ဆို အဲ့လို ဘယ္ေတာ့မွ ထင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီတစ္ေခါက္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ျပန္ေတာ့ ရန္ကုန္က မႏၱေလး အျပန္မွာေတာ့ ေလယာဥ္စီးတယ္။ မႏၱေလးကေန ရန္ကုန္ကို ျပန္ေတာ့ ရထားစီးခ်င္တာနဲ႔ ရထားနဲ႔ ျပန္တာေပါ့ (မြန္သီရဲ႕ မႏၱေလး-ကသာ လမ္းမွာ ရထားေပၚက လွမ္း႐ိုက္ထားတဲ့ ဓာတ္ပံုေတြေၾကာင့္လည္း ပါပါတယ္)။

ရထားက ၉း၄၅မိနစ္မွာ ထြက္တာပါ။ ထြက္တာကေတာ့ အခ်ိန္မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရထားေပၚတက္တက္ခ်င္း ခံစားလိုက္ရတာကေတာ့ ရထားႀကီးက စုတ္လိုက္တာလို႔။ အရင္က ရထားေတြကမွ ေကာင္းပါေသးတယ္။ အခုဟာက တ႐ုတ္ကပို႔လိုက္တဲ့ ရထားအသစ္ႀကီးဆိုပဲ။ ရထားတစ္စီးလံုး ၾကည့္ၾကည့္... သစ္တဲ့ေနရာဆိုလို႔ တစ္ေနရာမွကို မ႐ိွတာ။ တ႐ုတ္ျပည္မွာ စုတ္လြန္းလို႔ ဘယ္သူမွ မစီးေတာ့တဲ့ ရထားေတြကို ပို႔လိုက္တာပဲ ျဖစ္မွာပါ။ အဲကြန္းေလး တီဗီြေလးေတာင္ မပါ႐ွာပါဘူး။ စထြက္တုန္းကေတာ့ နည္းနည္း ျမန္႐ွာ သလိုလုိပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ အဲ့လိုျမန္တာ နာရီပိုင္းေလာက္ပဲ ႐ိွပါေသးတယ္ .. အ႐ိွန္က ေႏွးသြားလိုက္ ဟိုမွာ ရပ္လိုက္ ဒီမွာ ရပ္လိုက္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ကို စိတ္ကုန္ဖို႔ ေကာင္းတာပါ။ အခုလည္း ရထားေပၚမွာ အရမ္းကို ပ်င္းေနတာနဲ႔ စက္ဖြင့္ၿပီး ႐ိုက္ေနတာပါ။

ဆိုးတာက ပ်ဥ္းမနားမွာ အင္း.. ေနျပည္ေတာ္လုိ႔ပဲ ေခၚေခၚေပါ့ေနာ္... ဆိုကေရးတီး ၿပိဳင္မယ့္သူေတြပါေတာ့ ဗိုလ္မွဴးက လာႀကိဳပါတယ္။ ရထားက ဗိုလ္မွဴး အိပ္ရာထမယ့္ အခ်ိန္နဲ႔ ကြက္တိ ဝင္ႏိုင္ေအာင္ တစ္လမ္းလံုး ျဖည္းျဖည္း ေမာင္းလာတာပါ။ စဥ္းစား ၾကည့္ၾကပါ.. စီးလာတဲ့ ခရီးသြားေတြရဲ႕ အခ်ိန္ေတြကိုမွ အားမနာ။ သူတို႔ဆင္းတာကလည္း အၾကာႀကီးပါ။ ေနာက္ၿပီး ပ်ဥ္းမနားၿမိဳ႕ထဲမွာဆို ရထားက အျမန္ မေမာင္းရဘူးလား မသိပါဘူး.. တကယ့္ကို လိပ္ႏႈန္းနဲ႔ ေမာင္းေနတာပါ။ သူ႔ဟာသူ ေႏွးတာက ကိစၥမ႐ိွဘူး .. ကိစၥ႐ိွတာက ရပ္ရင္ ဒါမွမဟုတ္ ေႏွးေႏွးေလး ေမာင္းရင္ အိမ္သာက အရမ္း နံတာပါပဲ။ ေနာက္ဆို ဘယ္ေတာ့မွ ရထားမစီး ေတာ့ပါဘူး။ အခ်ိန္ကုန္ လူပန္း စိတ္ဆင္းရဲ ပ်င္းလို႔က ေသေတာ့မယ္။ ဒါေတာင္ ရထားလက္မွတ္က ၃ရက္ႀကိဳဝယ္တာ မရလို႔ အတြင္းလူနဲ႔ ဝယ္ခိုင္းရတဲ့ အျဖစ္ပါ။

စဥ္းစားသာ ၾကည့္ၾကပါ... ဒီလို ရထားစုတ္ႀကီးကိုေတာင္ အလုအယက္စီးေနရတဲ့ ကၽြန္မတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံက လူေတြ သနားစရာပါ။ ကၽြန္မစီးတာက အထက္တန္းမို႔ ေတာ္ပါေသးတယ္.. ေတာ္ေသးတယ္ဆုိေပမယ့္လည္း ေတာ္ေတာ္ကို မသန္႔တာပါ။ ႐ိုး႐ိုးတန္းမ်ားဆို ဘယ္လိုမ်ားေနမလဲလို႔ စဥ္းစားမိပါတယ္။ ေမေမကေတာ့ ကားပဲ ႀကိဳက္တယ္တဲ့.. မနက္လင္းရင္ ရန္ကုန္ေရာက္လို႔တဲ့။ ဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္.. ဒါေပမယ့္ ကားက စီးရတာ ေတာ္ေတာ္ က်ဥ္းက်ပ္ပါတယ္။ အေကာင္းဆံုး ကေတာ့ ေလယာဥ္ပါပဲ.. ၁နာရီဆို ေရာက္ၿပီ။ ေကာ္ဖီနဲ႔ မုန္႔နဲ႔လည္း ေကၽြးေသးတယ္.. ေအးေဆးပဲ။ အိမ္ကကားနဲ႔ သြားရင္လည္း ဒုကၡ ေရာက္တာက အိမ္သာသြား ရတာပါပဲ။ လမ္းမွာ အိမ္သာ သြားခ်င္ၿပီဆို ဆိုင္ေသးေသး ေလးျဖစ္ျဖစ္ နည္းနည္းႀကီး တာျဖစ္ျဖစ္ အိမ္သာက မသန္႔တာ မ်ားပါတယ္။

ကဲ.. ရထားကိစၥ ျပန္ဆက္ လုိက္ဦးမယ္။ အဲ.. အခုေတာ့ နည္းနည္း ျပန္ျမန္လာပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ေတာင္ငူေတာင္ မေရာက္ ေသးပါဘူး... ရန္ကုန္ကို ဘယ္အခ်ိန္မွ ေရာက္ပါ့မလဲ မသိဘူး။ မေန႔ည ကတည္းက ခုခ်ိန္ထိ ေရဆို ၂လုတ္ပဲ ေသာက္ရ ပါေသးတယ္။ ႐ွဴေပါက္ ခ်င္မွာစိုးလို႔ ေရမေသာက္ ရဲတာပါ။ အိမ္သာသြားရမွာ အေတာ္ကို ဝန္ေလးစရာ ေကာင္းပါတယ္။ ေျပာတုန္းဆိုတုန္း အ႐ိွန္က ေႏွးသြားျပန္ပါၿပီ။ စိတ္တိုလာၿပီေနာ္.. တစ္နာရီ တစ္မိုင္ႏႈန္းနဲ႔မ်ား သြားေနသလား မသိဘူး။ အဲ့လိုေတာ့ မျဖစ္ေကာင္းပါဘူး .. အဲ့လုိသာဆို နာရီ ၄၀၀ေက်ာ္ေလာက္ ၾကာသြားမွာ ေပါ့ေနာ္။ ဒါေပမယ့္ ရထားႀကီးကိုေတာ့ နာမည္ေျပာင္း ေပးခ်င္ပါတယ္ ... အေႏွးရထားလို႔။ ေႏွးသြားျပန္ၿပီ.. ရပ္ဦးမွာလား မသိပါဘူး... စိတ္ကုန္ပါတယ္။

အေပၚမွာ ေရးထားတာ ေတြကေတာ့ ရထားေပၚမွာ စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ ေရးခဲ့တာေတြပါ။ ကၽြန္မ အဲ့ဒီရထားေပၚမွာ နာရီ ၂၀ ေက်ာ္ေအာင္ ေနခဲ့ရပါတယ္။ ညေန ၆နာရီေလာက္မွ ရန္ကုန္ကို ေရာက္တာပါ။ ျပန္ေတြး ၾကည့္တိုင္းလည္း စိတ္ညစ္ပါတယ္။