ဒီေန႔ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔ဆိုေတာ့ သီရိရဲ႕ သီတင္းကၽြတ္အေၾကာင္း ေရးခ်င္စိတ္ေပါက္လာလို႔ ေရးလိုက္ဦးမယ္ေနာ္။ သီတင္းကၽြတ္ကို ႀကိဳက္ရတဲ့ အေၾကာင္းအရင္းကေတာ့ အမ်ားႀကီးပါ။ အဓိကကေတာ့ သီရိေမြးေန႔႐ိွလို႔ပါ… အသက္တစ္ႏွစ္ ပိုႀကီးသြားတာ ႀကိဳက္လို႔ လို႔ေတာ့ မထင္လိုက္ပါနဲ႔။ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ ရၿပီး ေမြးေန႔ကိတ္မုန္႔စားရလို႔ပါ.. ဟီး။ ဒုတိယ အခ်က္ကေတာ့ ေက်ာင္းပိတ္ရက္႐ွည္ ရလို႔ပါ။ ၿပီးေတာ့ သီတင္းကၽြတ္မွာ ေဗ်ာက္ေဖာက္ရတာကိုလည္း ႀကိဳက္တယ္… အိမ္ကို မီးထြန္းၿပီး အလွဆင္ရတာကိုလည္း ႀကိဳက္တယ္။ ကေလးတုန္းကေတာ့ မီးပံုးကား ဆဲြရတာကိုလည္း ႀကိဳက္တယ္။
အဲ.. မီးပံုးကား ဆဲြတဲ့ကိစၥကို ေျပာရပါဦးမယ္… သီရိက အရမ္းဆိုးတယ္.. ငယ္ငယ္က… သီတင္းကၽြတ္မွာ မီးထြန္းရတာ ၃ရက္မဟုတ္လား… အဲ့လိုဆို သီရိက တစ္ရက္ကို မီးပံုးကား တစ္မ်ဳိး ဆဲြခ်င္တဲ့ အက်င့္႐ိွတယ္။ မီးပံုးကား ေသးေသးေလးက အစ… ဟိုးအႀကီးႀကီးထိ ဆဲြခ်င္တာပါ။ အဲ့လိုဆိုေတာ့ အႀကံအဖန္ လုပ္ရတာေပါ့။ ေမေမက မီးကား၂ကား ၿပိဳင္တူ ဘယ္ေတာ့ ဝယ္မေပးပါဘူး။ အဲ့လိုဆိုေတာ့ကာ တစ္ေန႔တစ္ဆိုင္ မေရာက္ ေရာက္ေအာင္ အႀကံအဖန္ လုပ္ၿပီး သြားတာေပါ့… ဟီး။ ေမေမကလည္း တစ္ရက္တစ္ခု ဆိုရင္ေတာ့ ဝယ္ေပးတယ္… ထူးဆန္းတယ္ေနာ္။
သီရိဆဲြဖူးတဲ့ မီးပံုးကား ပံုစံေတြကေတာ့ စံုေနတာပဲ.. ယုန္ေသးေသးေလးက အစ သေဘၤာ အႀကီးႀကီးအထိ...ေမေမက တိုးနယား႐ုပ္ေတြကို ေသခ်ာမွာေပးဖူးတယ္။ အေမြးေတြ တဲြေလာင္း တဲြေလာင္းနဲ႔… ညီမတစ္ေတြ တစ္ေယာက္၁႐ုပ္ ေရာင္စံုတိုးနယားေတြကို ဆဲြခဲ့ဖူးတာ သတိရမိပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ တိုးနယားေတြက ၃ရက္ခံတာ အေတာ္႐ွားတယ္။ သူက အေမြးေတြနဲ႔ ဆိုေတာ့ ေလာင္တာေပါ့။ မီးပံုးကားဆဲြရတာ ရန္ခုန္ဖို႔ ေကာင္းတာ အဲ့ဒါပါပဲ။ အ႐ုပ္ေတြ မီးေလာင္ၿပီဆို ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ ဝိုင္းတက္နင္းရတာလည္း feeling တစ္မ်ဳိးပါပဲ… ဟီး။ ကေလးေလးေတြက ရီဖို႔ ေကာင္းသလို ခ်စ္ဖို႔လည္း ေကာင္းတယ္… အဲ့အ႐ုပ္ေလးေတြကို မီးထြန္းၿပီး အိမ္ေ႐ွ႕မွာ ေလွ်ာက္ပတ္ေနရတာကို ေပ်ာ္ေနၾကတာ။
သီရိရဲ႕ သီတင္းကၽြတ္ အျဖစ္အပ်က္ေတြ ေျပာရရင္ေတာ့ မကုန္ႏိုင္ေအာင္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ထူးဆန္းတာ ေလးေတြပဲ ေ႐ြးေျပာျပမယ္။ တစ္ခါတုန္းက သီရိရဲ႕ စကပ္အဝဲႀကီးကို မီးမစဲြမလိုလို ျဖစ္လို႔ ရန္ခုန္လိုက္ ရတာလည္း အေမာ။ ေနာက္ၿပီး အိမ္က အေဒၚတစ္ေယာက္… ဝရန္တာမွာ ခ်ိတ္ထားတဲ့ မီးပံုးကို မီးစဲြၿပီးေလာင္ေနတာကို မသိပဲ အဲဒီ့ေအာက္ တည့္တည့္မွာ သြားရပ္ေနေရာ။ အျဖစ္ကဆိုးခ်င္ေတာ့ အားလံုးက ဝိုင္းေအာ္ေနတဲ့ၾကားက အဲ့ေအာက္မွာ ဆက္ရပ္ေနပါတယ္… result ကေတာ့ သူ႔ဆံပင္ကို မီးစဲြသြားတာေပါ့။ အေပၚ မီးပံုးက က်တဲ့ မီးစေလ… ဟီး ဝုန္းကနဲ ဦေလးတစ္ေယာက္က သူ႔ကို ေရနဲ႔ ပက္ေတာ့ အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ ၾကည့္ေနပါေသးတယ္။ သူ႔ဆံပင္ မီးစဲြေနတာကို သူကိုယ္တုိင္က မသိေသးဘူးေလ။
ေနာက္တစ္ႏွစ္ကေတာ့ မီးသရဲေဆာ့တာ နာမည္ႀကီးတဲ့ႏွစ္ပါ။ အဲ့ေတာ့ မီးသရဲလုပ္ ၾကတာေပါ့။ ဟီး.. အလုပ္လြန္တာ.. အမဝမ္းကဲြ ထိပ္ေျပာင္သြားပါေရာ… ဆံပင္ဆို ေသေအာင္ႏွေျမာတတ္တဲ့ သူ႕က်မွပဲ ဆံပင္ေျပာင္သြားရတယ္လို႔… ျဖစ္လည္း ျဖစ္တတ္ပါဘိ။
အေပ်ာ္ဆံုး သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔ကေတာ့ သီရိေမြးေန႔နဲ႔ လျပည့္ေန႔ တစ္ထပ္တည္း က်ခဲ့ဖူးတဲ့ေန႔ပါ။ အခန္းတစ္ခန္းလံုးကို မီးေမွာင္ခ်ၿပီး… မီးပန္းေလးေတြက ရတဲ့ မီးေရာင္နဲ႔ပဲ ေမြးေန႔ကိတ္ ခဲြခဲ့ဖူးပါတယ္။ အရမ္းကို ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ ေမြးေန႔ေလးပါ။
သီတင္းကၽြတ္မွာ မုန္းတာကေတာ့ ကားထဲကို ေဗ်ာက္ပစ္ထည့္တာတို႔… လမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့သူဆီကို ေဗ်ာက္လွမ္းပစ္တာတို႔… သူမ်ား ဆိုင္ကယ္ျခင္းတဲ့ ေဗ်ာက္ထည့္တာေတြကို မုန္းပါတယ္။ အဲ့ဒါကေတာ့ လူေတြရဲ႕ လုပ္ရပ္ကို မုန္းတာေပါ့ေနာ္။ သဘာဝကိုလည္း မုန္းပါေသးတယ္။ သီတင္းကၽြတ္ မီးထြန္းတဲ့ညမွာ မိုး႐ြာလာလို႔ကေတာ့ အဲ့မိုးကို ေသေအာင္ ႀကိမ္ဆဲၿပီမွတ္။
သီတင္းကၽြတ္မွာဆို လူႀကီးမိဘ ဆရာသမားေတြကို လိုက္ကန္ေတာ့ရတာကိုလည္း ႏွစ္သက္မိပါတယ္။ သြားမကန္ေတာ့ခင္ကေတာ့ ကေလးပီပီ သြားရမွာ ပ်င္းတာေပါ့။ ေရာက္သြားၿပီဆိုရင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မျပန္ျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ ခ်ေကၽြးသမွ် မုန္႔ေတြ ထိုင္စားေနလို႔လို႔ေတာ့ မထင္ပါနဲ႔ (တကယ္ေတာ့ ထိုင္စားတာပါပဲ… ႀကိဳက္တဲ့ဟာဆို ထပ္ေတာင္ ေတာင္းေသးတယ္… ဟီး)။ မေတြ႔တာၾကာတဲ့ လူႀကီးသူမဆရာသမားေတြနဲ႔ ေတြ႔ေတာ့ စကားေကာင္းေနတာေပါ့… ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ေျပာလို႔ မၿပီးပါဘူး။ ဟီး… တကယ္ျပန္ေစခ်င္ၿပီ ဆိုရင္ေတာ့ မုန္႔ဖိုးေပးေပေတာ့… မုန္႔ဖိုး မရမခ်င္းလည္း ထျပန္မွာ မဟုတ္လို႔ပါပဲ။
ကဲ… ဒါေလာက္ပဲ ေျပာေတာ့မယ္ေနာ္… ေရးတာလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားၿပီ။ ဖတ္ရတဲ့သူလည္း ပ်င္းေလာက္ၿပီ။ ေရးတဲ့သူလည္း ပ်င္းလာၿပီဆိုေတာ့ကာ… တာ့တာ။
အဲ.. မီးပံုးကား ဆဲြတဲ့ကိစၥကို ေျပာရပါဦးမယ္… သီရိက အရမ္းဆိုးတယ္.. ငယ္ငယ္က… သီတင္းကၽြတ္မွာ မီးထြန္းရတာ ၃ရက္မဟုတ္လား… အဲ့လိုဆို သီရိက တစ္ရက္ကို မီးပံုးကား တစ္မ်ဳိး ဆဲြခ်င္တဲ့ အက်င့္႐ိွတယ္။ မီးပံုးကား ေသးေသးေလးက အစ… ဟိုးအႀကီးႀကီးထိ ဆဲြခ်င္တာပါ။ အဲ့လိုဆိုေတာ့ အႀကံအဖန္ လုပ္ရတာေပါ့။ ေမေမက မီးကား၂ကား ၿပိဳင္တူ ဘယ္ေတာ့ ဝယ္မေပးပါဘူး။ အဲ့လိုဆိုေတာ့ကာ တစ္ေန႔တစ္ဆိုင္ မေရာက္ ေရာက္ေအာင္ အႀကံအဖန္ လုပ္ၿပီး သြားတာေပါ့… ဟီး။ ေမေမကလည္း တစ္ရက္တစ္ခု ဆိုရင္ေတာ့ ဝယ္ေပးတယ္… ထူးဆန္းတယ္ေနာ္။
သီရိဆဲြဖူးတဲ့ မီးပံုးကား ပံုစံေတြကေတာ့ စံုေနတာပဲ.. ယုန္ေသးေသးေလးက အစ သေဘၤာ အႀကီးႀကီးအထိ...ေမေမက တိုးနယား႐ုပ္ေတြကို ေသခ်ာမွာေပးဖူးတယ္။ အေမြးေတြ တဲြေလာင္း တဲြေလာင္းနဲ႔… ညီမတစ္ေတြ တစ္ေယာက္၁႐ုပ္ ေရာင္စံုတိုးနယားေတြကို ဆဲြခဲ့ဖူးတာ သတိရမိပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ တိုးနယားေတြက ၃ရက္ခံတာ အေတာ္႐ွားတယ္။ သူက အေမြးေတြနဲ႔ ဆိုေတာ့ ေလာင္တာေပါ့။ မီးပံုးကားဆဲြရတာ ရန္ခုန္ဖို႔ ေကာင္းတာ အဲ့ဒါပါပဲ။ အ႐ုပ္ေတြ မီးေလာင္ၿပီဆို ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ ဝိုင္းတက္နင္းရတာလည္း feeling တစ္မ်ဳိးပါပဲ… ဟီး။ ကေလးေလးေတြက ရီဖို႔ ေကာင္းသလို ခ်စ္ဖို႔လည္း ေကာင္းတယ္… အဲ့အ႐ုပ္ေလးေတြကို မီးထြန္းၿပီး အိမ္ေ႐ွ႕မွာ ေလွ်ာက္ပတ္ေနရတာကို ေပ်ာ္ေနၾကတာ။
သီရိရဲ႕ သီတင္းကၽြတ္ အျဖစ္အပ်က္ေတြ ေျပာရရင္ေတာ့ မကုန္ႏိုင္ေအာင္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ထူးဆန္းတာ ေလးေတြပဲ ေ႐ြးေျပာျပမယ္။ တစ္ခါတုန္းက သီရိရဲ႕ စကပ္အဝဲႀကီးကို မီးမစဲြမလိုလို ျဖစ္လို႔ ရန္ခုန္လိုက္ ရတာလည္း အေမာ။ ေနာက္ၿပီး အိမ္က အေဒၚတစ္ေယာက္… ဝရန္တာမွာ ခ်ိတ္ထားတဲ့ မီးပံုးကို မီးစဲြၿပီးေလာင္ေနတာကို မသိပဲ အဲဒီ့ေအာက္ တည့္တည့္မွာ သြားရပ္ေနေရာ။ အျဖစ္ကဆိုးခ်င္ေတာ့ အားလံုးက ဝိုင္းေအာ္ေနတဲ့ၾကားက အဲ့ေအာက္မွာ ဆက္ရပ္ေနပါတယ္… result ကေတာ့ သူ႔ဆံပင္ကို မီးစဲြသြားတာေပါ့။ အေပၚ မီးပံုးက က်တဲ့ မီးစေလ… ဟီး ဝုန္းကနဲ ဦေလးတစ္ေယာက္က သူ႔ကို ေရနဲ႔ ပက္ေတာ့ အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ ၾကည့္ေနပါေသးတယ္။ သူ႔ဆံပင္ မီးစဲြေနတာကို သူကိုယ္တုိင္က မသိေသးဘူးေလ။
ေနာက္တစ္ႏွစ္ကေတာ့ မီးသရဲေဆာ့တာ နာမည္ႀကီးတဲ့ႏွစ္ပါ။ အဲ့ေတာ့ မီးသရဲလုပ္ ၾကတာေပါ့။ ဟီး.. အလုပ္လြန္တာ.. အမဝမ္းကဲြ ထိပ္ေျပာင္သြားပါေရာ… ဆံပင္ဆို ေသေအာင္ႏွေျမာတတ္တဲ့ သူ႕က်မွပဲ ဆံပင္ေျပာင္သြားရတယ္လို႔… ျဖစ္လည္း ျဖစ္တတ္ပါဘိ။
အေပ်ာ္ဆံုး သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔ကေတာ့ သီရိေမြးေန႔နဲ႔ လျပည့္ေန႔ တစ္ထပ္တည္း က်ခဲ့ဖူးတဲ့ေန႔ပါ။ အခန္းတစ္ခန္းလံုးကို မီးေမွာင္ခ်ၿပီး… မီးပန္းေလးေတြက ရတဲ့ မီးေရာင္နဲ႔ပဲ ေမြးေန႔ကိတ္ ခဲြခဲ့ဖူးပါတယ္။ အရမ္းကို ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ ေမြးေန႔ေလးပါ။
သီတင္းကၽြတ္မွာ မုန္းတာကေတာ့ ကားထဲကို ေဗ်ာက္ပစ္ထည့္တာတို႔… လမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့သူဆီကို ေဗ်ာက္လွမ္းပစ္တာတို႔… သူမ်ား ဆိုင္ကယ္ျခင္းတဲ့ ေဗ်ာက္ထည့္တာေတြကို မုန္းပါတယ္။ အဲ့ဒါကေတာ့ လူေတြရဲ႕ လုပ္ရပ္ကို မုန္းတာေပါ့ေနာ္။ သဘာဝကိုလည္း မုန္းပါေသးတယ္။ သီတင္းကၽြတ္ မီးထြန္းတဲ့ညမွာ မိုး႐ြာလာလို႔ကေတာ့ အဲ့မိုးကို ေသေအာင္ ႀကိမ္ဆဲၿပီမွတ္။
သီတင္းကၽြတ္မွာဆို လူႀကီးမိဘ ဆရာသမားေတြကို လိုက္ကန္ေတာ့ရတာကိုလည္း ႏွစ္သက္မိပါတယ္။ သြားမကန္ေတာ့ခင္ကေတာ့ ကေလးပီပီ သြားရမွာ ပ်င္းတာေပါ့။ ေရာက္သြားၿပီဆိုရင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မျပန္ျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ ခ်ေကၽြးသမွ် မုန္႔ေတြ ထိုင္စားေနလို႔လို႔ေတာ့ မထင္ပါနဲ႔ (တကယ္ေတာ့ ထိုင္စားတာပါပဲ… ႀကိဳက္တဲ့ဟာဆို ထပ္ေတာင္ ေတာင္းေသးတယ္… ဟီး)။ မေတြ႔တာၾကာတဲ့ လူႀကီးသူမဆရာသမားေတြနဲ႔ ေတြ႔ေတာ့ စကားေကာင္းေနတာေပါ့… ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ေျပာလို႔ မၿပီးပါဘူး။ ဟီး… တကယ္ျပန္ေစခ်င္ၿပီ ဆိုရင္ေတာ့ မုန္႔ဖိုးေပးေပေတာ့… မုန္႔ဖိုး မရမခ်င္းလည္း ထျပန္မွာ မဟုတ္လို႔ပါပဲ။
ကဲ… ဒါေလာက္ပဲ ေျပာေတာ့မယ္ေနာ္… ေရးတာလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားၿပီ။ ဖတ္ရတဲ့သူလည္း ပ်င္းေလာက္ၿပီ။ ေရးတဲ့သူလည္း ပ်င္းလာၿပီဆိုေတာ့ကာ… တာ့တာ။
