သီရိတို႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေတြ စကိတ္စီးသင္ေနတာ ၂ပတ္႐ိွသြားပါၿပီ (တစ္ပတ္မွာ၁ရက္ပဲ စီးတာပါ) ။ အရင္အတန္းထဲက စလံုးသူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ သင္ေပးတာပါ။ ပထမတစ္ရက္ စ စ စီးခ်င္းတုန္းက ေတာ္ေတာ္ ဒုကၡေရာက္ ပါတယ္ (ဒုတိယရက္မွာ ဒုကၡမေရာက္ဟု မဆိုလိုပါ :P) .. ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္ရပ္ဖို႔ေတာင္ အႏိုင္ႏိုင္ ။ လူက ဘာမွ ေတာင္ မလုပ္ရေသးဘူး.. ေခၽြးေတြက ႐ဲႊေနၿပီ။ ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္ရပ္ႏိုင္သြားေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ႏိုင္ေအာင္ က်င့္ရပါ တယ္။ လဲမွာကလည္း ေၾကာက္ ၊ တတ္ကလည္း တတ္ခ်င္ဆိုေတာ့ လမ္းကို ျဖည္းျဖည္းေလး စေလွ်ာက္ရတာေပါ့ .. ကိုယ့္ကို ကုိယ္ေတာ့ ျပန္မျမင္ရေတာ့ ဘယ္လို ျဖစ္ေနလဲ မသိဘူး.. ဒါေပမယ့္ တျခား သူငယ္ခ်င္း ၂ေယာက္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ စက္ ႐ုပ္ေတြ လမ္းသြားေနတာနဲ႔ တူပါတယ္။ ကိုယ့္ေဘးမွာ ပတ္စီးေနၾကတဲ့လူေတြက အားလံုး pro ေတြ .. သီရိတို႔ ၃ေယာက္က ကြင္းထဲမွာ ကားယားကားယားနဲ႔.. ျမင္သာၾကည့္ၾကပါ။ လဲလိုက္တာလည္း တဘိုင္းဘိုင္းပါပဲ.. ဖင္ထိုင္လ်က္ လဲတာ မ်ားတယ္ .. ၿပီးေတာ့ လက္ကလည္း ေအာ္တို ေထာက္ၿပီးသား ဆိုေတာ့ လက္မွာလည္း အညိဳအမည္းေတြ စဲြလို႔ပါပဲ ။ ေနာက္ေန႔ မနက္ ႏိုးေတာ့လည္း လူက တစ္ကိုယ္လံုးကို နာေနတာပဲ.. အဲ .. နာတယ္ နာတယ္ .. နာတာ ေပ်ာက္ခါနီးေတာ့ ေနာက္တစ္ပတ္ ေသာၾကာ ထပ္ေရာက္လာပါတယ္ ။ ထပ္ေရာက္ေတာ့ ထပ္စီး၊ ထပ္စီးေတာ့ ထပ္လဲ၊ ထပ္လဲေတာ့ ျပန္နာတာေပါ့ ။ ဒီသံသရာက ဘယ္ေတာ့မွ လြတ္မလဲလို႔ ေမွ်ာ္လင့္ ေတာင့္တရင္း မၾကာခင္ ေဆးလိမ္းလိုက္ပါဦးမည္။
3 comments:
သံုးေယာက္မဟုတ္ဘူး
ေလးေယာက္
=(
ငါ့ကိုေမ့ထားၾကတယ္
haha, keep it up yo!
I wish I could join you guys to skate as well... too bad I've been so busy :(
Oh yah, btw, I've changed my blog to a new address in case you didn't notice.
Juz bugging you to change your link, hehe. Linked back to you too! :D
Post a Comment