Learning New Skill.

သီရိတို႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေတြ စကိတ္စီးသင္ေနတာ ၂ပတ္႐ိွသြားပါၿပီ (တစ္ပတ္မွာ၁ရက္ပဲ စီးတာပါ) ။ အရင္အတန္းထဲက စလံုးသူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ သင္ေပးတာပါ။ ပထမတစ္ရက္ စ စ စီးခ်င္းတုန္းက ေတာ္ေတာ္ ဒုကၡေရာက္ ပါတယ္ (ဒုတိယရက္မွာ ဒုကၡမေရာက္ဟု မဆိုလိုပါ :P) .. ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္ရပ္ဖို႔ေတာင္ အႏိုင္ႏိုင္ ။ လူက ဘာမွ ေတာင္ မလုပ္ရေသးဘူး.. ေခၽြးေတြက ႐ဲႊေနၿပီ။ ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္ရပ္ႏိုင္သြားေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ႏိုင္ေအာင္ က်င့္ရပါ တယ္။ လဲမွာကလည္း ေၾကာက္ ၊ တတ္ကလည္း တတ္ခ်င္ဆိုေတာ့ လမ္းကို ျဖည္းျဖည္းေလး စေလွ်ာက္ရတာေပါ့ .. ကိုယ့္ကို ကုိယ္ေတာ့ ျပန္မျမင္ရေတာ့ ဘယ္လို ျဖစ္ေနလဲ မသိဘူး.. ဒါေပမယ့္ တျခား သူငယ္ခ်င္း ၂ေယာက္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ စက္ ႐ုပ္ေတြ လမ္းသြားေနတာနဲ႔ တူပါတယ္။ ကိုယ့္ေဘးမွာ ပတ္စီးေနၾကတဲ့လူေတြက အားလံုး pro ေတြ .. သီရိတို႔ ၃ေယာက္က ကြင္းထဲမွာ ကားယားကားယားနဲ႔.. ျမင္သာၾကည့္ၾကပါ။ လဲလိုက္တာလည္း တဘိုင္းဘိုင္းပါပဲ.. ဖင္ထိုင္လ်က္ လဲတာ မ်ားတယ္ .. ၿပီးေတာ့ လက္ကလည္း ေအာ္တို ေထာက္ၿပီးသား ဆိုေတာ့ လက္မွာလည္း အညိဳအမည္းေတြ စဲြလို႔ပါပဲ ။ ေနာက္ေန႔ မနက္ ႏိုးေတာ့လည္း လူက တစ္ကိုယ္လံုးကို နာေနတာပဲ.. အဲ .. နာတယ္ နာတယ္ .. နာတာ ေပ်ာက္ခါနီးေတာ့ ေနာက္တစ္ပတ္ ေသာၾကာ ထပ္ေရာက္လာပါတယ္ ။ ထပ္ေရာက္ေတာ့ ထပ္စီး၊ ထပ္စီးေတာ့ ထပ္လဲ၊ ထပ္လဲေတာ့ ျပန္နာတာေပါ့ ။ ဒီသံသရာက ဘယ္ေတာ့မွ လြတ္မလဲလို႔ ေမွ်ာ္လင့္ ေတာင့္တရင္း မၾကာခင္ ေဆးလိမ္းလိုက္ပါဦးမည္။

NAPFA TEST

အရင္ဆံုး NAPFA TEST အေၾကာင္းေျပာခ်င္ပါတယ္။ NEPFA TEST ဆိုတာ poly ေနာက္ဆံုး ႏွစ္ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူတိုင္း ေျဖရတဲ့ test ပါ။ အထူးသျဖင့္ Singaporean ေယာက္်ားေလးေတြ အတြက္ပါ… NAPFA TEST မေအာင္တဲ့ သူဆို NS (National Service) သြားရင္ ၃လ ပိုၿပီး train ခံရတယ္တဲ့ ။ International studentsေတြကေတာ့ မေျဖလည္းရပါတယ္… ဒါေပမယ့္လည္း သီရိတို႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေတြကေတာ့ participation အမွတ္ လိုခ်င္တာနဲ႔ သြားေျဖၾကပါတယ္။

အဲ့ဒီ test က ဘာေတြ ေျဖရတာလည္း ဆိုေတာ့ ခါတုိင္း စာေမးပဲြလို စာေမးၿပီး စာေျဖရတာ မဟုတ္ပါဘူး ။ ၾကံ႕ခိုင္မႈ စစ္ေဆး တာပါ… ဘာေတြ လုပ္ခိုင္းလဲဆိုေတာ့ test ၆ခု ႐ိွပါတယ္။

၁။ Sit-ups - အိပ္ထမတင္
၂။ Standing broad jump - အက်ယ္ခုန္
၃။ Sit & Reach - ေပ်ာ့ေပ်ာင္းမႈ
၄။ Pull-ups - ဘားဆဲြ
၅။ Shuttle Run - တာတိုေျပး
၆။ Run & Walk - တာ႐ွည္ေျပး

အဲ… test ေတြ အကုန္ ၾကည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ လုပ္ခဲ့ဖူးတာဆိုလို႔ တစ္ခုမွ မ႐ိွ။ ငယ္ငယ္ကတည္းက ေျပးရမွာဆို လည္း အေသေၾကာက္… အိပ္ထမတင္ဆိုလည္း မလုပ္ဖူး… ဘားဆဲြတာဆိုတာေတာ့ ေဝးလာေဝး။ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့… သြားေျဖ မယ္ဆိုၿပီး သူငယ္ခ်င္းေတြ အုပ္စုလိုက္ႀကီး သြားေျဖ ၾကပါတယ္။ သြားမေျဖခင္ ၃ရက္ေလာက္ အလိုမွာေတာ့ နည္းနည္း ေလ့က်င့္ ထားတာေပါ့… ေကာင္းက်ဳိးကေတာ့ တကယ္ေျဖတဲ့ေန႔မွာ တစ္ကိုယ္လံုး နာၿပီး ေပါင္ေတြ ေတာင့္ေနတာပါပဲ။

ကိုယ့္ကိုကိုယ္ မေအာင္ႏိုင္မွန္းလည္း အစကတည္းက သိပါတယ္… ဒါေပမယ့္ ေအာင္မွတ္ေတြကို ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ပိုေသ ခ်ာသြားပါတယ္။ ေအာင္မွတ္ေတြက…

၁။ 20 sit-ups within 1 minute
၂။ 156 cm for broad jump [၅ ေပေက်ာ္ပါ]
၃။ sit & reach – 22cm [ဒီလို ေရးထားေပမယ့္ ကၽြန္မ သီရိ 29cm ျဖင့္က်ပါ၏။]
၄။ Pull-up – 5 times
၅။ 12.4 second for shuttle run
၆။ 17 minutes for Run & Walk [2.4km]

၅နာရီ ခဲြခါနီး က်ေတာ့ သီရိတို႔ သူငယ္ခ်င္း ေတြလည္း sport complex ကို သြားၾကပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေက်ာင္းသား
ကတ္ နဲ႔ နံပါတ္ျပား နဲ႔ လဲၾကေတာ့ မြန္သီက ၁၉ ၊ အိေမာင္က ၂၀ ၊ သီရိက ၂၁ ၊ Vicky က ၂၂ ၊ အိျဖဴက ၂၃ နဲ႔ Wanchin က၂၄ပါ ။ သူတို႔က ၁၀ေယာက္ဆီ ခဲြလိုက္ေတာ့ မြန္သီနဲ႔ အိေမာင္က တျခား အဖဲြ႕ထဲ ပါသြား ပါတယ္။ ၿပိဳင္က်ေတာ့ စစခ်င္း broad jump ၿပိဳင္ရပါတယ္ … ကံဆိုးတဲ့ ကၽြန္မကေတာ့ အၿမဲတမ္း ပထမဆံုး လုပ္ရတာပါပဲ … နံပါတ္က ၂၁ဆိုေတာ့။ စခုန္ေတာ့ ေအာင္မွတ္မရပါဘူး။ ဒုတိယအႀကိမ္ခုန္ေတာ့လည္း မေအာင္ဘူး။ အဲ့ဒီမွာ မယံုႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ခုန္ျပသြားတာကေတာ့ Vicky ပါပဲ… 180 cm … ၆ေပပါ။ သူ႔အရပ္ထက္ ၁ေပတိတိ ေက်ာ္ေအာင္ ခုန္ႏိုင္တဲ့သူပါ။ သူဘယ္လို ခုန္သြားမွန္းေတာင္ မသိ လိုက္ပါဘူး… ဖားေလးအတိုင္းပဲ… မ်က္စိေ႐ွ႕တင္ ဝွစ္ကနဲ႔ ေရာက္သြားတာပါ။

ေနာက္ အိပ္ထမတင္လုပ္ေတာ့လည္း သီရိတို႔ ေလးေယာက္ထဲက ၁ေယာက္မွ မေအာင္ပါဘူး။ သီရိကေတာ့ စံခ်ိန္ခ်ဳိးပါတယ္… no count ေလ ။ Wanchin ကလည္း အားက်မခံ လုပ္တာေပါ့ … sit & reach မွာ 51cm နဲ႔ အဖဲြ႕ထဲက ေကာင္ေလးေတြ ကိုေတာင္ စံခ်ိန္ခ်ဳိး လုိက္ႏိုင္ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ဘားဆဲြ ရပါၿပီ… အဲ…ထူးဆန္းတာက အဲ့ဒါ ကၽြန္မေအာင္တဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ test ပါ။ မေျဖခင္ တစ္ရက္က ေလ့က်င့္တုန္းကေတာ့ ၂ေခါက္ထက္ ပိုမရပါဘူး ။ တကယ့္ေန႔မွာ ရလို႔ ေတာ္ေသး။ Shuttle run ကေတာ့ 10m အကြာအေဝးမွာ သစ္သားတံုးေလး ၂တံုး ခ်ထား ပါတယ္။ အဲ့ဒါကို သြားယူၿပီး စည္းဘက္မွာ ထားေပးရမွာပါ။ ၂တံုးဆိုေတာ့ 10m ကို ေလးေခါက္ေပါ့… ၁၂.၄ စကၠန္႔ အတြင္းမွာ ၿပီးရမွာပါ။ အင္း… အဲ့ဒါလည္း မေအာင္ပါဘူး။

ကဲ… ဒါေတြအားလံုးၿပီးသြားေတာ့ တာ႐ွည္ေျပးရပါေတာ့မယ္။ အကုန္ေျဖၿပီးမွ မြန္သီနဲ႔ အိေမာင္ကိုေတြ႔လို႔ ေမးၾကည့္ေတာ့ မြန္သီက ေျဖခဲ့သမွ် အကုန္ ေအာင္ပါတယ္။ အဲ့ဒီေတာ့ သူ႔ကို အားလံုး ဝိုင္းအားေပး ၾကတာေပါ့… ေနာက္ဆံုး တစ္ခုကို ရေအာင္ ေျပးဆိုၿပီး [ဒါေပမယ့္ ကံဆိုးစြာနဲ႔ပဲ… ၁၇စကၠန္႔နဲ႔ ကပ္ၿပီး က်သြား႐ွာပါတယ္] ။ ေျပးက်ေတာ့ Wanchin က တစ္ပတ္နဲ႔ မေျပးႏိုင္ေတာ့ဘူး ဆုိၿပီး ရပ္သြားပါတယ္ ။ သီရိကေတာ့ ၄ပတ္ေျပးၿပီး ဗိုက္ေအာင့္တာနဲ႔ ရပ္လိုက္ပါတယ္။ က်န္တဲ့သူေတြကေတာ့ ၆ပတ္ျပည့္ေအာင္ ေျပးၾကပါတယ္။ အဲ…ဆိုးတာတစ္ခုကေတာ့ ကိုယ့္ကို စာရင္းမွတ္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္မေကာင္းရင္ ခံရတာပါပဲ။ အိေမာင္နဲ႔ မြန္သီ့လိုေပါ့ သူတို႔ ေခါင္းေဆာင္က တစ္ေယာက္တည္းပါ … အဲ့ဒီလူက တစ္ခ်ိန္လံုး ေငးေနပံုပါပဲ ။ မြန္သီနဲ႔ အိေမာင္ကို ၁ပတ္စီ လုိတယ္ဆိုၿပီး ေနာက္ဆံုးမွာ ေျပာပါတယ္။ တကယ္ဆို အိေမာင္က ၁၇မိနစ္ ကြက္တိမွာ ပန္းဝင္တာပါ။

ပင္ပန္းေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ တူတူေျဖရေတာ့ အရမ္းေပ်ာ္ဖို႔ ေကာင္းတဲ့ ၿပိဳင္ပဲြေလး ျဖစ္သြားပါတယ္။ သီရိတို႔လို အိမ္နဲ႔ ခဲြေနရ တဲ့သူေတြ အတြက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက မိသားစုပါပဲ ။ Poly ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ား ကိုလည္း NAPFA TEST သြား ေျဖၾကဖို႔ တိုက္တြန္းလိုပါတယ္။ Experience ေကာင္း တစ္ခုပါပဲ။


NAPFA TEST အမွတ္တရ

လာျပန္ၿပီေပါ့ MST

MST ဆိုေသာ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ Mid-Semester Test ႀကီးကေတာ့ ေရာက္လာပါေတာ့မယ္။ ေက်ာင္း သံုးပတ္ ပိတ္ထားတာကို ေ႐ွ႕ႏွစ္ပတ္မွာ စာလံုးဝ မလုပ္ပဲ ႐ုပ္႐ွင္ပဲ ထိုင္ၾကည့္ျဖစ္တာမို႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေတာ္ေတာ္ေလး ေဒါသထြက္မိ ပါတယ္။ အခုေတာ့မွ စာေတြကို အကုန္စုလုပ္ေနၿပီး ေခါင္းထဲ မဝင္ေတာ့ လုပ္ခ်င္စိတ္ကကုန္ ၊ ဒါနဲ႔ blog ေရးခ်င္စိတ္ေပါက္လာတာ ပါပဲ။ ေနာက္ဆံုးႏွစ္မွာမွ က်က္စာေတြကလည္းမ်ား ၊ တစ္ခ်ဳိ႕ဘာသာေတြကနားမလည္ ၊ နားလည္တဲ့ဟာက်ေတာ့လည္း စိတ္မဝင္စား ဆိုေတာ့ ဘာလုပ္လို႔ ဘာကိုင္ရမွန္းကို မသိေတာ့ပါဘူး။ ကဲ.. လုပ္ခ်င္ခ်င္ မလုပ္ခ်င္ခ်င္ စာျပန္လုပ္ရပါဦးမည္။ ေတာ္ေသးၿပီ။

Extended text comes here.

ေမေမ့အတြက္ ေမြးေန႔ လက္ေဆာင္

သမီးမ႐ိွတဲ့ ေမေမ့ေမြးေန႔က ျပည့္စံုမွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာ သိေပမယ့္ ေပ်ာ္႐ႊင္ေသာ ေမြးေန႔ေလး တစ္ခု ျဖစ္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္း ပါတယ္။ ေမေမက သမီး တို႔ကို “ဘာျဖစ္ရမယ္” ဆိုတဲ့ ဩဇာဆန္တဲ့ စကားမ်ဳိး တစ္ခြန္းမွ မေျပာခဲ့ဖူးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သမီး ကတိေပးပါတယ္ ... ေမေမ့ကို စိတ္ဆင္းရဲေစမယ့္ ၊ မ်က္ႏွာငယ္ေစမယ့္ အလုပ္မ်ဳိး ဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္ပါဘူးလို႔။

ဒီကတိကိုေတာ့ ေမေမ့ရဲ႕ ၅၄ႏွစ္ျပည့္ ေမြးေန႔အတြက္ သမီးရဲ႕ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ အျဖစ္ သမီး ကန္ေတာ့လိုက္ပါတယ္။

Extended text comes here.

တတိယအႀကိမ္ အိမ္ေျပာင္းျခင္း

မၾကာခင္မွာပဲ တတိယအႀကိမ္ အိမ္ေျပာင္းရေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအိမ္မွာေတာ့ ဘာျပႆနာမွမ႐ိွႏိုင္ ေလာက္ေတာ့ဘူးလို႔ ထင္မိပါတယ္။ အိမ္႐ွင္ကလည္း တ႐ုတ္ဆိုေတာ့ ပိုၿပီး အဆင္ေျပပါတယ္။ သီရိတို႔ သူငယ္ခ်င္း ၄ေယာက္ထဲမွာ သီရိ ကလဲြၿပီး အားလံုးက တ႐ုတ္စကား ေျပာတယ္ ဆိုေတာ့ အဆင္ေျပပါတယ္ ။ အိမ္႐ွင္က တ႐ုတ္ျပည္ကပါ.. အဂၤလိပ္စကား သိပ္မတတ္ပါဘူး။ အိမ္ကလည္း အခုေနေနတဲ့ အိမ္နဲ႔ နီးနီးေလးပဲ ဆိုေတာ့ ပတ္ဝန္းက်င္ကလည္း အသစ္ မျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ Bus stop နဲ႔လည္း ပိုနီးသြားပါတယ္။ အရင္အိမ္ငွားေတြ ဆင္းမေပးတဲ့ ျပႆနာလည္း မ႐ိွပါဘူး... ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ သီရိတို႔ေ႐ွ႕မွာ ငွားထားတဲ့လူ မ႐ိွလို႔ပါ။ ဒီအိမ္က ၃ခန္းတဲြကို ၁ခန္းပိတ္ၿပီး ၂ခန္းငွားတာဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္လည္း က်ယ္ပါတယ္။ ေနာက္ထပ္လည္း လူ႐ွာစရာ မလိုေတာ့ဘူးေပါ့။ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္း ၄ေယာက္ပဲ ႀကိဳက္သလို ေနေပေတာ့။ ကဲ.. တကယ္ ေျပာင္းတဲ့ေန႔မွာ.. အဆင္ေျပပါေစ လို႔ ဆုေတာင္းရင္း...

Extended text comes here.

ကၽြန္မတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ

ျမန္မာႏိုင္ငံ ျပန္ေရာက္တုန္း တစ္ညေနမွာ သီရိတို႔ ညီမတစ္ေတြ ေလွ်ာက္သြားရင္းနဲ႔ blazon ကို ေရာက္သြားပါတယ္။ အဲ့ဒီမွာ လိုခ်င္တာေတြ ဝယ္ၿပီးေတာ့ ျပန္ထြက္လာေတာ့ ကားရပ္တဲ့နားေလးမွာ လိုက္ေတာင္းေနတဲ့ ကေလးမေလးေတြကို ေတြ႔ပါတယ္။ သူ႔အေမလည္း ပါပါတယ္ … သူ႔အေမကလည္း ကေလးငယ္ေလး တစ္ေယာက္ကို ခ်ီထားပါတယ္။ သူက သီရိတို႔ ကားထဲဝင္တဲ့အထိ ဇြတ္တင္းလိုက္ ေတာင္းေနပါတယ္။ ဒါနဲ႔ အမဝမ္းကဲြက ကားထြက္ခါနီးမွာ ၅၀တန္ ႐ိွတယ္တဲ့ ေပးလိုက္မယ္ဆိုၿပီး ကားကို ခဏရပ္ခိုင္းပါတယ္။ သီရိ တားလိုက္မိပါတယ္ မရပ္နဲ႔လို႔ အဲ့ဒီ ကေလးမေလး ကိုလည္း မေပးနဲ႔လို႔။ ကေလးက ေတာင္းလို႔ ရမွန္းသိရင္ တစ္သက္လံုး ေတာင္းပဲ ေတာင္းစား ေတာ့မွာေပါ့ … တျခား အလုပ္လုပ္ဖို႔ စဥ္းစား ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔။ အဲ့လိုဆို သူ႔ကို သနားရာ မေရာက္ပဲ ေတာင္းတဲ့ဘဝက မလြတ္ေအာင္ လုပ္သလို ျဖစ္ေနမွာလို႔ ေျပာလိုက္မိပါတယ္။ ကားထြက္ေတာ့ ရင္ထဲမွာ မေကာင္းလိုက္တာ… ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အဲ့ဒီလို ေတာင္းစားေနရတဲ့ ကေလးေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ မ်ားေနၿပီလဲ … သူတို႔ဘဝေတြက ဒီလိုပဲ အဆံုးသတ္ သြားမွာလား ဆိုတဲ့ အေတြးႀကီးက ေခါင္းထဲ ေရာက္လာပါတယ္။

ေနာက္ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ေငြ တန္ဖိုးမ႐ိွေတာ့ တာကိုလည္း သတိထား မိလာပါတယ္။ ၅၀ တန္က ေတာင္းတဲ့ သူေတြကိုေပးတဲ့ အဆင့္ကို ေရာက္ေနပါၿပီ။ အရင္က ၅ က်ပ္ ၁၀ ေလာက္ပဲ ေပးၾကတာပါ။ အမွန္ကို ေျပာရရင္ေတာ့ ၅ က်ပ္တန္ ၁၀ တန္ေတြေတာင္ မျမင္မိေတာ့ သလိုပါပဲ … ၂၀ တန္ေရာပါ ။ ေတာ္ေတာ္ကို ႐ွားေနပါၿပီ။ ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုျဖစ္သြားတာလဲ ဆိုတာေတာ့ မေတြးတတ္ေတာ့ပါဘူး (မေတြးခ်င္ေတာ့တာ ဆိုရင္ ပိုမွန္ႏိုင္ပါတယ္)။

Extended text comes here.

၂၀ တန္လား ၁၀၀၀ တန္လား?

တစ္မနက္ခင္းမွာ ေမေမက မုန္႔ဝယ္ခိုင္းဖို႔အတြက္ သီရိကို ပိုက္ဆံသြား ယူခိုင္းပါတယ္။ ပိုက္ဆံအိတ္ထဲကေန ၁ေထာင္တန္ တစ္႐ြက္ေပးလိုက္တဲ့။ သီရိ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ ႐ွာလိုက္ရပါတယ္။ ႐ွာရင္း႐ွာရင္း ေမေမက မ႐ိွလဲ မ႐ိွပဲနဲ႔ ယူခိုင္းတယ္ေပါ့ … မေတြ႔တာနဲ႔ ေအာ္ေတာ့တာပါပဲ… ေမေမ မ႐ိွဘူးေပါ့။ အဲ့ဒီမွာ ေမေမေရာက္လာပါတယ္… ဒီမွာေလ မေတြ႔ဘူးလားဆုိေတာ့ အင္း အဲ့ဒါေတြေတာ့ ေတြ႔တယ္လို႔ ဒါေပမယ့္ ၂၀ တန္ထင္လို႔ လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ေမေမေရာ တျခားသူေတြပါ ရီပါေလေရာ။ ၂၀တန္ဆိုရင္ ဒီေလာက္ မေပါဘူးတဲ့… အင္း ေကာင္းၾကပါေလေရာ။